In de stilte van mijn cel

In de stilte van mijn cel
Column door Marco Visser

Wij danken u God om wie u bent.
Waarom zeggen ongelovigen:
‘waar is die God van hen?’
Uw wegen zijn ondoorgrondelijk.
Heel de dag jagen wij geld,
roem en een beter leven na.

Heb je een privéjet, kan je niet vliegen.
Heb je een boot, kan je niet varen.
Het brengt je niet naar de hemel
of wat echt van waarde is,
zoals je familie, je moeder,
een dak boven je hoofd.
Je wordt net zo zielloos
als de doelen die we nastreven.

Heb ontzag voor de Heer!
God is onze edelachtbare.
Hij ziet alles en alleen Hij kan oordelen.
Hij zegent ons.
Wij prijzen hem.
Halleluja!

Dit is Psalm 115, maar in een bijzondere uitvoering: geschreven door een groep gevangenen. Vorig jaar verscheen de bundel ‘In de stilte van mijn cel’, waarin alle 150 Psalmen zijn opgenomen, hertaald door gedetineerden onder leiding van aalmoezeniers, pastors en dominees. Naar aanleiding van het 75-jarig bestaan van het Justitiepastoraat zijn alle Bijbelkringen in de ‘penitentiaire inrichtingen’ door heel het land aan de slag gegaan met de Psalmen. Het resultaat zijn deze 150 herschreven teksten. Soms heel direct: ‘Yo God, hoor mijn stem als ik roep, heb effe geduld en geef me wat hoop’ (Psalm 4), soms opvallend klassiek of vroom. Soms een blues, soms spoken word. Wat mij raakt, is dat je de oorspronkelijke rauwheid van de teksten misschien wel meer voelt dan eerder. De Psalmen zijn vanuit de nood geschreven. Tegen de klippen op. Liederen van hoop tegen alles in. Woorden van bevrijding tegen alle benauwdheid. Denkend aan de stilte van een gevangeniscel klinken ze ineens nieuw en urgent.

Als nu die Psalm 115 hierboven nog eens leest? De hemel is: wat echt van waarde is. Je moeder, die je misschien al jaren niet gezien hebt, omdat ze het contact met je verbroken heeft… Je familie, die alleen maar zo af en toe naar het bezoekuur komt… Een dak boven je hoofd, waarheen je kunt gaan en staan wanneer je wilt… En is het dan bedreigend, vreeswekkend, of juist een troost dat Gód ‘onze edelachtbare’ is, en niet de vrouw of man in zwarte toga? Ja, zij hebben het oordeel geveld waardoor je nu achter de tralies zit, maar uiteindelijk is het die vreemde bijbelse God die ziet wat het echte verhaal is. En die ten diepste zijn mensen zegent.

Op zaterdag 13 september organiseren we een Psalmenmiddag: om 14:00 uur komt Hanneke Allewijn naar de Goede Herderkerk om over de Psalmen te vertellen. Zij is justitiepredikant en werkte aan het boek mee. Daarnaast is ze kleinkunstenaar: een aantal van de gevangenispsalmen heeft ze op muziek gezet, die ze ook zal zingen. Om 15:00 uur is er koffiepauze en om 15:30 uur begint het orgelconcert door Iddo van der Giessen. Ook dat gedeelte van de middag staat in het teken van de Psalmen.

En op zondagochtend klinkt... Psalm 115.

 
terug